Kona hugsar jákvætt um Hrunið

Af því ég þarf svo mikið á því að halda að hughreysta sjálfa mig, settist ég niður með þann ásetning í huga að finna eitthvað jákvætt við Hrunið.

Það fyrsta sem mér datt í hug var Rannsóknarskýrslan. Hún kom út í átta bindum og gerðu svo vel grín fyrir hvernig allt gerðist. Hún var lesin í heild sinni af sviði í Borgarleikhúsinu. Ég fór tvisvar til að hlusta. Það var áhrifamikið. En, nú er neikvæð hugsun strax komin af stað í huga mér. Hún var svo lítið notuð, við lærðum svo lítið af henni. 

Ákveðin í að hugsa jákvætt, hugsa ég. Íslenskan eignaðist svo mörg ný orð og gömul orð  öðluðust nýja merkingu. Reyndar man ég í augnablikinu aðeins eftir tveimur:Vafningur og skortsala. Orðið Vafning skildi ég vel (man ekki betur en Bjarni Benediktsson útskýrði það sjálfur, en man ekki hvers vegna). Ágætis orð, mér sýnist að vafningalaus, hafi fengið dýpri merkingu. Skortsölu skildi ég aldrei, fannst orðið ljótt og það vísað á ótilhlýðilegan hátt í neyð eða örbirgð. Það hljóta  að hafa verið fleiri orð.

Kostnaðarvitund varð allt í einu afar gagnlegt orð. Man þegar maður fór í Bónus fyrst eftir Hrunið full kostnaðarvitundar, ákveðin í að fá sem mest fyrir lítinn pening. Maður vissi nú ekkert hvernig þessu lyki. Nú heyrir maður þetta meira í sambandi við KOSTNAÐARVITUND SJÚKLINGA. Kannski gagnlegt fyrir stjórnvöld,ekki fyrir sjúklingana. 

Lengi var það allra, allra besta, sem ég hugsaði um Hrunið:Gott, við lærum af þessu. En það reyndist blekking. Það eina sem allt of margir hafa lært, er að treysta ekki stjórnvöldum og meira  en það, treysta engum. 

En við verðum að treysta, því á því byggist líf okkar. Ég er sem betur fer ekki ein af þeim sem held að "það sé sami rassinn undir þeim öllum", ég veit alveg hverja ég kýs ekki. En nú er ég komin inn á pólitík en þessi pistill átti að vera um jákvæðar afleiðingar Hrunsins og nýjan orðaforða.

Ég man eftir orðatiltækinu"að stíga til hliðar" eftir Hrunið og þá aðallega um að aðrir ættu að stíga til hliðar. En nú var merkingin einhvern veginn ný. Það þýddi til dæmis alls ekki að taka feilspor, gera misÞaðtök. Það þýddi að lýsa því  yfir að nú væri kominn tími á það að hætta, alls ekki að menn hefðu tekið hliðarspor, gert mistök ,eins og þegar talað er kurteislega um gamalt framhjáhald. Líklega man ég þó best eftir þessu orði í biðleik í aðsteðjandi Hruni. Nýja Hrunsins okkar. Takið eftir okkar. 

Það sem er jákvætt við Hrunið er að nú kunnum við þetta og getum endurtekið það. Ég er fullviss um að nýtt Hrun verður betra en síðasta Hrun.

Eftirskrift:Hvernig gat ég gleymt orðinu AFLANDSFÉLAG? Það andar til manns suðrænum blæ með þyti í pálmagreinum, ég sé fyrir mér bláar öldur og endalaust haf. Rísandi sól við hafsbrún.Það er jákvætt.

Myndin er af fyrstu fjórum eintökum Rannsóknarskýrslunnar. Ég keypti þær hjá Bókinni og ætlaði að binda hana alla inn. Vantar enn fjögur bindi.