Ekki Sturlungaöld en þó hliðstæður

Ég hef verið að lesa Einar Kárason, fyrst Óvinafagnað síðan Ofsa með hliðsjón af Sturlungu en ég er svo heppin að eiga hana í útgáfu Svarts á hvítu. Sú bók var fyrir keypt í óráðsíu á raðgreiðslum fyrir mörgum árum. Góð óráðsía það. Ég get ekki varist þeirri hugsun að okkar tímar séu á vissan hátt hliðstæðir við þessa tíma. En þó. Þetta voru umbrotatímar, höfðingjar deildu og héldu heri. Almenningur fékk lítið til málanna að leggja en þurfti náttúrlega að borga brúsann þegar á þurfti að herða. Þegar allt var komið í óefni leituðu höfðingjar liðsinnis erlends konungs. Það sem er ólíkt og skiptir sköpun er að enn leggjast menn ekki í hernað eða standa í stríði þar sem er úthellt blóði og vonandi kemur ekki til þess. Líklega og vonandi verður það einungis sviti og tár.

Enn eina hliðstæðu mætti þó nefna en að það sem virðist gera útslagið í átökunum, a.m. k. hvað varðar Framsóknarflokkinn. Átakalínur virðast mega rekja til Skagafjarðar. Eru kannski  Sturlungar og Haukdælir enn að takast á bak við tjöldin.