Ég neyddist til að kaupa nýjan heimilssíma

Mér er meinilla við að henda. Síminn sem við keyptum í Kaupfélaginu á Blönduósi hafði um nokkurt skeið verið til vandræða. Stundum var ekki hægt að svara í hann af því takkarnir stóðu á sér. Hann hringdi og hringdi en það var bara ekki hægt að svara. Við sáum á númerabirtinum hvaða númer hringingin kom og gátum svarað úr farsíma. Inn á milli var allt í lagi með símann, það var eins og honum batnaði og við fylltumst bjartsýni. Í gærkvöldi gafst síminn alveg upp. Við gátum ekki svarað einni einustu hringingu og sáum heldur ekki númerið sem hringt var úr. Í dag tókum við því ákvörðun um að kaupa nýjan síma. Eina huggunin er að símar hafa þótt undarlegt sé, lækkað í verði. Við keyptum ódýrasta símann sem í búðinni. Hann er bleikur með hvítum tökkum, afar kvenlegur sími en Erling lagði blessun sína yfir kaupin.