Baráttudagur verkalýðsins

Í mínum huga er baráttudagur verkalýðsins sérstakur dagur til að fagna. Ég ber mikla lotningu fyrir þessum degi og finnst ég eigi hann meira en aðra daga. Ég fór þó ekki í kröfugönguna í því ég þurfti að standa í annarri baráttu sem stóð mér nær í þetta skiptið. Ég notaði daginn til að taka til heima hjá mér og það veitti ekki af. Þetta var þó engin stórhreingerning heldur margt smátt. En í það fór dagurinn. Einu hátíðahöld mín í dag voru að ég lagaði pizzu og bauð gömlum félögum í mat. Við ræddum smávegis um gömlu góðu og róttæku tímana þegar við vorum í Fylkingunni og vorum svo róttæk að það þótti sjálfsagt að fara í sérgöngu með eigin kröfur því verkalýðshreyfingin var aldrei nógu róttæk. Ef við hefðum átt vörubíla hefðum við án efa staðið fyrir byltingu. Splurningin er hvort það hefði verið til bóta fyrir þjóðina. Þeirri spurningu verður trúlega seint svarað.