Lestur er að yfirtaka líf mitt og það er ljúft

Um þessar mundir er lestur að yfirtaka líf mitt. Það er ljúft. Enda hvað get ég annað gert? Komin á eftirlaun og hef ekki annað að sýsla en stöku heimilisstörf. Kuldinn er í þann veginn að taka útivistina frá mér.

Ég les margar bækur samhliða. Í fyrsta lagi er það Sturlunga, sem ég lít á sem eilífðarpúsluspil og til þess að létta undir með mér að raða henni saman gríp ég í að lesa Auðnaróðal Sverris Jakobssonar. Og ekki í fyrsta skipti. Auk þess hlusta ég  á kvöldsöguna, Egill Skallagrímsson.

Undursamleg bók

Fyrir þó nokkru heyrði ég þátt um  rithöfundinn  Romain Rolland (1866 – 1944) og bók hans Jóhann Kristófer. Ég fletti honum upp á Hljóðbókasafninu og og hann finnst þar. Þetta eru margar og nokkuð langar bækur. Íslenska þýðingin er í 5 bókum.  Sú fyrsta, sem ég hef hafið lestur á, tekur 18,05 klst. í hlustun. Ég ákvað að lesa/hlusta hálftíma á dag  í henni.   Lauslega áætlað tekur þetta  þá u.þ.b. árið.

Það sem m.a. laðaði mig að þessari bók, var að þýðandinn af fyrstu þrem bókunum, er Þórarinn Björnsson, gamli skólameistarinn minn. Hann þýddi líka Litla prinsinn.  Tvær síðari bækurnar þýddi Sigfús Daðason.

Tvær heimsstyrjaldir

Bækurnar komu út í Frakklandi á áunum 1904 til 1912. Á Íslandi komu þær út á árunum 1947 til 1967. Það eru sem sagt tvær heimsstyrjaldir á milli.

Þótt ég sé ekki langt komin, finnst mér ég geta fullyrt að þetta sé  dásamleg lesning.

Stundum finnst mér eins og ég þurfi að réttlæta allan þennan lestur. Líklega gamall draugur frá uppvaxtarárunum þegar jafnvel heyrðist talað um krakka sem læsu sér til óbóta.  

Nú á kóvíttímum, þegar ég kemst ekki neitt og hef ekkert að gera, tek ég lestur sem verkefni.

Langar bækur heilla mig.

Nú gæti virst að bækur friðarsinnans Romain Rollands rími ekki alveg við vígaferlin í Sturlungu og hetjuskapinn í Egilssögu. Vissulega ekki. En samhliða lestur á þessum bókum og á bók Rollands fær mig til að álykta, að okkur Íslendingum hafi farið fram. Við erum friðsamari. En það er best að álykta varlega. Við erum í hernaðarbanda lagi sem býr yfir stórvirkari vopnum en Egill kallinn, hvað þá Sturlungar sem notuðu að mér sýnist einkum grjót og íkveikjur.

Nýju bækurnar

En ég les ekki bara gamlar bækur. Nýju bækurnar lokka.  Auk þess er ég samviskusamur lesandi og finnst næstum skylda að fylgjast með því sem er að koma út. Í næsta pistli  langar mig til að segja frá nýjum bókum sem hafa hrifið mig.