Herinn fylgdi mér í gegnum byggðina

 

Kríuherinn fylgdi mér í gegnum áhrifasvæði sitt, varplandið á Arnarstapa. Ég var undir það búin, með húfu á priki og ekki veitti af. Það er ánægjulegt að sjá atgang kríunnar, síðast þegar ég kom á kríuslóðir var dauft um að litast. 

Það er gaman að skoða sig um á Snæfellsnesi, endalaus saga og náttúra. Ég er búin að renna enn einu sinni í gegn um Bárðarsögu Snæfellsáss og reyni að fræða samferðamenn mína en þau eru leið á mér og vilja frekar lesa einhverja samsuðu af skiltum (stundum ekki góð).

Bækurnar fylgja mér í ferðalagið, Eyrbyggja verður að bíða þangað til við komum á norðanvert nesið. Í fyrra kvöld lauk eg við þýska glæpasögu sem ég hef verið að lesa lengi, lengi, Versunkene Gräber eftir Elisabeth Hermann. Kannski segi ég frá henni síðar. Í gær hóf ég endurlestur á Suðurglugganum hans Gyrðis. Það á eitthvað svo vel að lesa hana hér. Dásamleg bók, margt sem ég hef lesið áður fær nýja og nýja merkingu við endurlestur. 

Ég fann einungis tvo dauða unga á veginum, herskáar varnir kríunnar hafa greinilega skilað
góðum árangri. 

Lífið er gott það er bara stundum samhengi hlutanna sem er galið.