Sturlunga: Fátæklingar eru fórnarlömb allra tíma

Þegar Ólafur Hildisson var lítill drengur að alast  upp í Breiðafirði var faðir hans færður til féránsdóms og dæmdur sekur skógarmaður en drengurinn gerður fjórðungsómagi og héraðsfari um Breiðafjörð. Svo hélt fram þar til hann var tólf ára gamall en eftir það dvaldist hann hjá Þorgils á Staðarhóli. Hann hefur þá líklega verið talinn  matvinnungur. "Hann átti fátt í fémunum, hross nokkur átti hann og var óhraklegur að klæðum, eina fatakistu og öxi mjög góða". Ólafur litli var sem sagt niðursetningur sem var látinn gannga á milli bæja og það þaarf ekki mikið ímyndunarafl til að sjá að líf hans hefur ekki alltaf verið létt.

Þegar Ólafurr sem unglingur spyr Þorgils húsbónda sinn ráða um hvað hann eigi að taka til bragðs til að sjá sér farborða, ráðleggur hann honum að fara norður á  Strandir að afla fjár og sagði að það væri margra siður. Þetta var sjáfsagt ekki illa meint og  trúlega hefði gengið vel ef Ólafur hefði ekki lent hjá Má Bergþórssyni sem var bæði illmenni og ótýndur glæpamaður sem lifði í skjóli ríks frænda síns Hafliða Mássonar. Ólafur réð sig sem háseta á skip hjá honum en var hýrudreginn og ekki nóg með það heldur stal Már frá honum því litla sem hann átti, svo hann fór við illan leik slippur og snauður. Við þetta vildi hann að sjálfsögðu ekki una og reyndi að  rétta hlut sinn sem hann gerði að þeirra tíma sið og af hlutust bæði víg og meiðingar. Þannig dróst hann inn í deilumál stórhöfðingja, Hafliða Mássonar og Þorgils Oddasonar.

Síðar er Ólafur veginn af tapsárum keppinaut sem átti erfitt með að verða undir í knattleik.  Og enn vill svo til að sá hinn sami reynist vera skjólstæðingur Hafliða. Og enn magnast deila Þorgils og Hafliða.

Meira fáum við ekki að vita um fátæka drenginn Ólaf Hildisson enda algjör aukapersóna í sögunni. Sagan um hann er þó svo skýr og ljóslifandi að maður sér hann, fleiri persónur og atburði alveg fyrir sér. Hún er t.d. óborganleg frásögnin af því þegar Hafliði ætlar að sækja að honum heima á Staðarhóli og Þorgils sendir alla sína karla af bæ því hann vill láta Hafliða og förunauta halda að þar væri enginn til varna. En þegar þeir ríða að bænum sækir að fjöldi kvenna gyrðar í brækur með sverð í hendi.

Sturlunga er svo sannarlega þétt saga og mikið af snilld hennar má lesa á milli línanna.