Hin ótrúlega ganga Harolds Fry

   Rachel Joyce

Nú hef ég loks lokið við að lesa bókina sem svo margir hafa mælt með við mig, þ.e. Hin ótrúlega pílagrímsganga Harolds Fry. Sagan er um mann sem ætlaði að póstleggja bréf en ákveður að fara í staðinn og hitta konuna sem bréfið var stílað á.  En til þess að svo verði þarf hann að ganga endilangt England. Þetta er óvænt skyndiákvörðun, hann er ekki vanur göngumaður og hann er bara í mokkasíum. Hann lætur konuna sína vita af þessu og hún skilur hvorki upp né niður. Á leiðinni rifjar hann upp atvik úr lífi sínu og smám saman fær lesandinn heillega mynd af göngumanninum og hvað liggur að baki þessu ferðalagi. Göngumaðurinn öðlast líka nýja sýn á sjálfan sig og líf sitt.

Þetta er lipurlega skrifuð saga og skemmtileg á köflum, sérstaklega frásagan af samferðafólkinu. En slunginn fréttamaður sem hitti göngumanninn af tilviljun sá að þarna var upplögð frétt til að mata fjölmiðla á og Harold Fry varð "heimsfrægur"Í Englandi og það hópaðist að honum fólk. Nú stóð þannig á í Biblíulestri mínum að ég var stödd í Lúkasarguðsspjalli (17-26) þar sem segir frá fólkinu sem þrengdi svo að Jésús að hann varð að láta rjúfa þekjuna til að það væri hægt að láta rúmið með lamaða manninum síga niður til hans. Eitt augnablík fannst mér ég ekki vita í hvorri frásögninni ég var stödd enda ætlast höfundur greinilega til þess að sagan um Harold Fry minni að einhverju leyti á frelsarann. En Harold Fry gerir engin kraftaverk í sinni ferð og trúir ekki á þau en hann finnur sjálfan sig ef svo mætti segja og það er merkilegt og kraftaverksígildi.

En mér fannst þessi bók ekki eins skemmtilegt eins og af er látið, satt að segja fannst mér hún um margt fyrirsjánleg og klisjukennd. Kannski hafa aðdáendur bókarinnar verið búnir að segja mér of mikið.