Morð en lögreglumaðurinn flýtir sér hægt: De tre små mästararna

Lögrelumaðurinn Torson er aldrei neitt að flýta sér. Bæði hefur hann ekki beinlínis vaxtarlag til þess og svo passar það best fólkinu sem hann er að vinna fyrir. Hann er staðsettur í Rakisjokk, einangraðri byggð fyrir norðan heimskautsbaug í Svíþjóð. Ég var að ljúka við að lesa eina af fyrstu glæpasögum Kerstin Ekman, De tre små mästararna, útkomin 1961. Mikipð er nú gaman að lesa glæpasögur sem gerast fyrir tíma farsímans og DNA-rannsókna. Þá þurfti lögreglan bæði að hugsa og hafa fyrir hlutum.

Það hefur fundist gaddfrosið lík í snjónum í enn afskekktara þorpi en þar sem lögrelan hefur aðsetur sitt. Person er sendur á vettvang og fær afar sennilega sögu lagða á borðið fyrir framan sig. Maður hefur einfaldlega verið drukkinn og lagst til svefns. Hann átti það til að drekka illa eins og menn gera þarna "uppi í norðrinu". Torson fannst þó alltaf það væri eitthvað sem ekki passaði alveg.  En hafði sjálfur enga betri skýringu svo þannig lauk málinu. Þetta var að sjálfsögðu um vetur því annars hefði maðurinn ekki getað frosið í hel en sumarið eftir kemur vinur hins látna í heimsókn og fyrir röð tilviljana hefst ný rannsókn á málinu. Á þessum tíma var þessi hluti Svíþjóðar þrítyngt. Það var töluð samiska, finnska og svo skildu allir sænsku, þ.e.a.s ef þeir bara vildu skilja hana. Þetta gerði lögreluforingjanum erfitt fyrir. Hann kunni reyndar bæði sænsku og var þokkalegur í finnsku en "innbyggjarnir" gátu brugðið á það ráð að tala samisku sín á milli og það var ekkert að treysta því sem túlkurinn sagði. Skilningur þeirra á tíma var líka annar en hans. Það var því eins gott að fara sér hægt. Með þolinmæði hefst það. Torson rataði á lausn málsins vegna þess að hann þekkti vel reglur uppáhalds spils heimamanna, Mah Jong. Það voru meistararnir þrír sem hjálpuðu honum.

Þetta er spennandi saga, rík af lýsingu á sérstöku mannlífi og tengslum manns og náttúru. Það er þetta sem Kersten hefur alla tíð verið þekkt fyrir. Ég segi ekki að þetta sé alltaf létt lesning, því höfundurinn hefur gaman af að ögra lesanda sínum með orðum og setningum sem hann hefur trúlega engar forsendur til að skilja. En þetta hófs og gátan var ráðin. Ég er þegar byrjuð á næstu bók, Mörder och blåbärsris. Líklega eitthvað fyrir Svein Rúnar.