Bók um strák sem komst áfram í lífinu

 

Maðurinn minn var svo elskulegur að gefa mér bókina GUSTAVS GRABB eftir Leif G.W. Person.  Hann keypti hana á netinu og sagðist hafa gert það bara fyrir mig þótt mig gruni annað. Bókin er æfisöguleg skáldsaga, sögulegar staðreyndir og hugleiðingar höfundar. Hún hefst á því að segja frá því þegar hjónunum Gustav og Margit fæðist drengur í þokkalegu verkamannahverfi í Stokkhólmi á fimmta áratugnum og lýkur á hugleiðingum hans um hvað hann geti tekið með sér til Himnaríkis þegar þar að kemur. Reyndar finnst mér algjörlega óraunsætt af honum að búast við að hann fari þangað eftir að hafa meðtekið lýsingarnar á því hvernig hann hefur varið lífi sínu. Sagan hefst á að lýsa afar góður og ástríku sambandi föður og sonar. Móðirin er til hliðar í frásögninni enda kemur í ljós að samband þeirra mæðgina er í ólagi. Drengurinn lærir snemma að bjarga sér. Áður en hann nær lögaldri er hann búinn að stimpla sig inn sem útsmoginn smyglari, hann hefur þegið mútur fyrir að aðstoða við förgun á mengandi úrgangi og udnirbúið að myrða móður sína. Hann hættir reyndar við það við vegna þess að hann sér fram á að þá myndi hann þurfa að hugsa meira um yngri systur sína. Hann er gáfaður drengur og fær að ganga menntaveginn og hafnar í fínum menntaskóla þar sem er þó látinn í friði vegna þess hversu hann er góður námsmaður. Hann gerir sér fljótt grein fyrir stéttamun og ákveður að vinna sig upp. Sem fullorðinn er hann vægast sagt mótsagnakennd og umtöluð persóna. Út á menntunina fær hann góða vinnu hjá lögreglunni og kemst til áhrifa en tapar svo þeirri góður vinni vegna þess að hann var lausmáll við blaðamann um hórerí á æðstu embættismönnum (í raun var hann svikinn því auðvitað átti blaðamaðurinn að virða nafnleynd). Þetta tekur hann allt mjög nærri sér og er kominn á hlunn með að farga sér en ákveður í stað þess að skrifa bók til að ná sér niðri á þessum skíthælum. Það var Grísaveislan, fyrst bókin eftir Persson sem ég las. Hann misnotaði bæði mat og áfengi og hjónabönd hans entust mislengi. Hann var ástríðurveiðimaður, forríkur og montinn af þessu hvoru tveggja. Samband hans við móður sína er vægast sagt erfitt og hann slítur því eftir að faðir hans deyr og fer ekki á jarðaförina hennar.

Hvernig á maður með svona bakgrunn að fara til Himna?

Þetta er læsileg bók og grípandi, það leynir sér ekki að vanur maður heldur á penna. Leif G.W. er einlægur í frásögn sinni um þennan strák, mann og kall en ég hef þó alltaf á tilfinningunni að hafi verið lítill strákur alla tíð og sé enn. En ég skil ekki þennan mann og gunar að ef ég hitti hann í eigin persónu þá myndi mér ekki geðjast að honum. Líklega of mikið testósteron, peningar og brennivín fyrir minn smekk.

En þessi saga á ekki eftir að breyta neinu um aðdáun mína á rithöfundinum fræðimanninum Leif G.W Person. Ég mun áfram bíða spennt eftir að horfa á Veckans brott, sjónvarpsþátt í sænska sjónvarpinu þar sem hann er stóra númerið og leikur á alls oddi. Auk þess grunar mig að hann sé að mála óþarflega dökka mynd af sér.