Jólalesning

Það hefur aldrei hentað mér neitt sérstaklega að nota jólahátíðina til að lesa bækur, nema þá helst matreiðslubækur í aðdraganda jólanna. Ég trúi því aldrei fyrr en ég tek á því hvað jólatilstandið kveikir á blundandi hæfileikum mínum til að laga mat. Það er eitthvað ótrúlega heillandi að fást við það sem maður kann vel, ekki spurning um hvort það er skemmtilegt í sjálfu sér. Ég veit ekki hversu oft ég hef strengt þess heit að baka alls ekki neitt en á einhverjum undarlegum tímapunkti svona þrjá daga fyrir jól, hrekk ég ég í gang og ég verð eiginlega óstöðvandi. Gamlar minningar streyma fram og ég rifja upp þegar móðir mín og Petra bökuðu fyrir jólin. Gyðingakökur, hálfmána, röfl, hafrakex, kókoskökur, bóndakökur og svo auðvitað lagterturnar, bæði hvítar og brúnar, steikt brauð (ekki laufabrauð, heldur austfirskt afbrigði), flatbrauð og pottbrauð. Og fleira og fleira.  Mamma setti fram lugt handa hænunum til þess að þær verptu vel fyrir jólin. Ein jólin fékkst ekki sýróp í kaupfélaginu og þær glímdu við að búa til heimatilbúið sýróp en ég man bara ekki hvernig þær fóru að því.

Í Svíþjóð var ég svo lánsöm að fá að vinna í eldhúsi þrenn jól og þá lærði ég að gera sænskan jólamat eins og hann gerist bestur. Sérstaklega minnist ég allra góður síldarsalatanna sem voru nýnæmi.

Ég datt sem sagt í jólabakstur fyrir jólin og hef ekki  haft mikinn tíma til lesturs. Auk þess fannst mér að ég þyrfti að sjóða mitt eigið rauðkál og rauðrófur.

Fyrir jól hóf ég lestur á glæpasögum sem gerast í kringum 1930. Þær er eftir þýskan höfund, Volker Kutscher. Fyrri bókin heitir DER STUMME TOT EN síðari bókin GOLDSTEIN. Það er fátt jólalegt við þessa lesningu svo nú hef ég lagt Goldstein frá mér í miðri kreppu og óleystri morðgátu og enn óleystari einkmálum og tekið Hallgrím Helgason, KONAN VIÐ 1000°,  fram yfir. Hallgrímur verður jólalesningin mín í ár.

En allt er þetta náttúrlega óhollt.