Eru glæpasögur heppileg leið til að létta sér hvunndaginn?

            

Var að ljúka við bók eftir Kjell Eriksson. Bókin heitir Öppen grav og gerist í Uppsölum í yfirstéttarhverfinu Kåbo. Fyrst segir frá 84 ára Bertram von Ohler sem fær tilkynningu um að hann hafi fenið nóbelsverðlaun fyrir rannsóknir sínar í þágu læknavísinda. Í fyrstu heldur hann að það sé einhver óvildarmaður að gera at í sér, en svo fær hann staðfestinu á að þetta sé rétt. Því næst beinist fáum við að kynnast bakgrunni prófessorsins betur. Nokkrir nágrannar hans eru einnig kynntir til sögunnar og garðyrkjumaður. Óumdeild aðalpersóna sögunnar er þó Agnes sem hefur unnið fyrir prófessorsfjölskylduna í 50 ár. Hún tók við starfinu af systur sinni Gretu sem fyrir sitt leiti komið á eftir Önnu sem var fyrst systranna til að þjóna fjölskyldunni. Agnes er það sem heitir á sænsku trotjenare, hún hefur helgað líf sitt þessari fjölskyldu.

Sagan Opin gröf er síðasta bók Kjell Eriksson í röð bóka þar sem lögreglukonan Ann Lindell fer með hlutverk hinnar sívinnandi og sívakandi rannsóknarlögreglu. Hún er í stöðugum vandræðum með fjölskyldulífið en samkomulagið á lögreglustöðinni er frekar gott. En í þessari sögu hagar Kjell frásögninni ekki ósvipað og Arnaldur Indriðason hefur stundum gert, umsvif lögreglunnar hefjast seint enda er morðið ekki framið fyrr en langt er liðið á söguna. Í stað þess fylgjumst við með lífinu í stóra húsinu í Fåbo og nokkrum blaðsíðum er eytt í að fríska upp á minni lesandans um stöðu ástmála Ann Lindell.

Sagan í villunni í Fåbo og líf nágrannanna minnir á söguvettvang frá Agötu Christie frekar en nútíma Uppsala. Ég var sjálf við nám í Uppsölum fyrir meira en 30 árum og þá voru jafnvel elstu og íhaldssömustu menn nútímalegri en prófessor Ohlen.

Þetta er sem sagt afar snjöll bók og ég lagði hana frá mér með söknuði ekki síst þar sem mér fannst að það morðmálið væri ekki almennilega í höfn og Ann var alveg jafn fjarri því að staðfesta ráð sitt með stóru ástinni í lífi sínu.