Hrósvert

Ég horfði á Mörð og Guðmund Steingrímsson tala saman í Kastljósi í gær. Þeir voru einlægir, málefnalegir og kurteisir þótt þeir væru ekki sammála. Þetta gladdi hjarta mitt. Ég er orðin svo leið, eiginlega uppgefin á að hlusta á fólk sem þykist vera að tala saman en hlustar ekki og er stundum ókurteist. Getur verið að stjórnmálamenn og fólk í forsvari haldi að það sé á einhvern hátt vissara upp á viðtökur, fylgi að vera stóryrt og skafa ekki af hlutunum? Mér finnst eins og ég hafi heyrt það sagt fólki til hróss.

Ég er einnig orðin afskaplega leið á þessari dýrkun á reiðinni. Flestir stjórnmálamenn endurtaka og endurtaka að þeir skilji reiði fólks. En ég held að þarna sé í raun ekki verið að tala um reiði, heldur réttlætiskennd. Reiði er í mínum huga og það er mín reynsla, tilfinning sem varir stutt en síðan tekur við særð réttlætiskennd eða uppgjöf og vonleysi. Það ber að leggja rækt við réttlætiskenndina og gæta hennar en ekki ala á reiði því hún skilar engu og endalaust tal um endalausi reiði villir um fyrir fólki. Ég held að ég hafi stundum verið meira leið yfir því hvernig fólk ræðir um HRUNIÐ heldur en því sem gerðist. Það eru allt of margir sem vilja einfaldlega góðærið til baka þrátt fyrir hvernig sem það var nú til okkar komið. Um það vitnar m.a. frasinn um að það hafi ekkert verið gert.

 

Athugasemdir

[BG (IP-tala skráð) 5.10.2010 kl. 18:16]

Mikið er þetta skynsamlega mælt og ég er sammála þér með reiðina og réttlætiskenndina.  En hvar ertu - hef leitað eftir að ná sambandi í nokkra daga m.a. í tölvupósti. Kv. bg