Leiðinleg fréttamennska

Ég er stöðugt að vitna til bernsku minnar hér á blogginu enda er ég að vísa í liðinn tíma sem er svo til horfinn. Eitt var það fyrirbæri sem við sveitabörnin lærðum fljótlega nafn á jafnframt því sem við lærðum einnig fljótlega hvernig best væri að bregðast við þegar slíkum aðstæðum. Fyrirbærið heitir að standa framan í og er notað yfir það þegar hundur stendur framan í kind og það myndast einhvers konar pattstaða. Kindin eða stundum kindahópurinn stendur einfaldlega kyrr og setur undir sig hornin og stappar með fætinum til að árétta stöðu sína. Það vita allir hvernig þetta fer, kindin er í betri stöðu og ef og þegar hundurinn fer heldur hún færir hún sig trúlega lengra upp í hlíðina og heldur áfram að kroppa. Ég er að skrifa þennan langa inngang vegna þess að mér finnst nútímasjónvarpsspyrlar haga sér eins og kunnáttulitlir hundar. Þeir sitja fyrir framan viðmælanda sinn og spyrja endalaust sömu spurninganna og fá til baka endalaust sömu svörin. Það er afskaplega leiðinlegt að hlusta á þetta. Af hverju fara þeir ekki að fordæmi góðra fjárhunda a) reyna að komast hjá því að kindin/viðmælandinn standi framan í með því að færa sig hægt í áttina, b) ef kindin/viðmælandinn stendur engu að síður framan í færa þeir rólega til hliðar eða aftur fyrir kindina/viðmælandann eins og þeir sú að fara og koma svo að henni/honum úr annarri átt. Ef ég ætti svona hund myndi ég ekki hafa hann með mér í smalamennsku.

Það versta við þessa fréttamennsku sem aldrei kemur neitt út úr er hún þykir fín og fréttamennirnir eru af mörgum taldir skeleggir. En oft eru þeir illa undir búnir og endurtekningarnar stafa af því.

Athugasemdir

[Skúli Pálsson (IP-tala skráð) 11.8.2010 kl. 23:16]

Góð líking. Maður sér þetta oft í Kastljósinu.Spyrillinn þarf að hafa þannig yfirsýn yfir efnið að hann geti komið að því úr annarri átt.

[ASE (IP-tala skráð) 11.8.2010 kl. 23:36]

Mikið er ég sammála þér.  Þetta á sennilega að þykja "hörð" fréttamennska en bara er það ekki.  Með því að láta spyrjendur hakka í sama farinu þá eru yfirleitt ekki spurðar réttu spurningarnar!  Spyrlanir þá svo uppteknir af einhverju einu atriði sem þarf alls ekki að vera (og er yfirleitt ekki) aðalatriðið.