Frá atburðum á hestaþingi

Í Njálu er frá því sagt er Gunnar á Hlíðarenda og Þorgeir Starkaðarson leiða saman hesta sína en af því urðu síðar miklir eftirmálar. Þessi frásögn er reyndar í sama kafla og sagt er frá, eins og í framhjáhlaupi, barneignum Þorgerðar á Grjótá dóttur Hallgerðar og sonum þeirra Hallgerðar og Gunnars þótt ég geti ekki séð að það hafi með sjálft hestaatið að gera en það er önnur saga.

Í Fréttabaðinu föstudaginn 23. júlí er frá því sagt að Hilmir Snær og Ingavar E. muni leiða saman hesta sína í jólasýningu Borgarleikhússins næsta vetur. Ég las spennt og hugsaði loksins er von á einhverju verulega spennandi en hverjir verða í hlutverki hestanna. En fyrirsögnin stóðst ekki væntingar. Það er einungis verið að segja frá uppfærslu Borgarleikhússins á Ofviðrinu og þar sem er "valinn maður í hverju rúmi" og ekki að sjá að um neinir bítist á í skilningi hestaats. Blaðamaðurinn hefur sem sagt ekki skilið eðli þessarar fornu keppni því að leiða saman hesta sína er ekki sama og að fylkja liði. Og hvað með það kann einhver að spyrja, málið þróast. Ég segi á móti. Málið þróast ekki nema við fólkið í landinu leggjum rækt við það og ekki síst þeir sem hafa at vinnu af því að skrifa. Að leggja rækt við málið er ekki sama og að hossa einhvers konar þjóðerniskennd. Nei það er miklu frekar spurningin um að aga og hugsun síns sjálfs til að beita málinu til að tjá það sem er mikilsvert. Að aga málið er hluti af því að hugsa skýrt. Það er kominn tími til að fólk fari að tala um vandað málfar á vitrænan hátt og hætti að "bítast á" um aukaatriði. Jafnframt þurfa menn sem vilja tileinka sér gott og vandað mál að vita að slík tileinkun felst í hugarfarinu að vilja og virða viðfangsefi sitt en ekki í skólalærdómi þótt hann sé góður til síns brúks.