17. júní

Ég held að ég hafi lengi hafi samviskubit út af því að ég næ engu sambandi við þjóðhátíðardaginn eða ekki síðan ég hélt upp á hann austur í Breiðdal í gamla daga. Þá hittust sveitungarnir á Stöðlinum (eða ég held að hann hafi verið kallaður svo) og horfðu á fótbolta. Á eftir drukku þeir saman kaffi. Það var hægt að kaupa eitthvað í gogginn  og ég man að þarna smakkaði ég í fyrsta skiptið tómata. Mér líkaði strax vel við bragðið. Það liðu mörg ár þangað til ég smakkaði aftur tómata. Meðan fólkið drakk kaffi í samkomuhúsinu voru fluttar ræður og pabbi las kafla úr Sjálfstæðu fólki og mér leið illa af því fólkið hlustaði ekki nógu vel. Það var gott mannlíf í Breiðdalnum í þá daga og það var það var auðvelt að finna tilgang í 17. júní. Og auðvitað unnu Breiðdælingar oftast fótboltann því þeir áttu besta liðið á Austfjörðum.