Opinberun Jóhannesar

Ef Kolbrún Bergþórsdóttir væri beðin um að ritdæma Biblíuna í Kiljunni, myndi hún eflaust segja að hún væri allt of löng og það væri þörf á fá góðan ritsjóra að bókinni, stytta hana mikið og raða efninu betur saman. Og það hefur mörgum dottið í hug og kannski gert, ekki veit ég það. En nú er ég sem sagt endanlega búin með þessa bók og kem aldrei til með að lesa hana aftur í heild sinni. En mér fannst gott, til þess að fá yfirsýn, að hafa þennan hátt á því með því fékk ég góða yfirsýns og nokkra innsýn. Í heildina á ég ekkert erfitt með að skilja Biblíuna, hún er barns síns tíma en hún hefur ekki fært mér skilning á meðborgurunum mínum sem tala um hana eins og helga bók. Ég er engu nær. Líklega er skýringa ekki að leita þar heldur í einhverju sem snertir eðli mannsins og þörf hans til að trúa á eitthvað æðra. En af hverju þá allar þessar ljótu sögur um þennan vonda Guð? Biblíunni lýkur, eins og margir vita, á Opinberun Jóhannesar sem líkist um margt Daníelsbók. Mér koma þessi skrif fyrir sjónir eins og óráðshjal vitfirrts manns sem sér sýnir. Inn á milli eru vissulega nokkur vísdómsorð en bókin í heild "meikar ekki sens" enda er hún miklu líkari draumi. En eins og allir vita virðist margt rökrétt og eðlilegt í draumi sem ekki er það í raunveruleikanum.

Ég  hef oft heyrt talað um einmitt þessa bók Biblíunnar en aldrei lesið hana fyrr sjálf. Satt best að segja vakti umtalið ekki áhuga minn, það var gjarnan í einhvers konar samsæriskenninga- heimsendastíl. Ég var svolítið leið yfir að bókinni sem ég var nokkurn veginn búin að taka  í sátt skyldi ljúka  þannig.

Þegar ég skoðaði í dagbók mína  í morgun til að færa inn "afrek" mitt: Lauk við lestur Biblíunnar, sá ég að þar stendur að, laugardagurinn 29. des sé gamlársdagur en það var markmiðið sem ég hafði sett mér. Skyldi þetta boða eitthvað?