Söngur fuglanna hefur ekki breyst

Þar sem ég er stödd í mínum gömlu heimahögum, Norðurdal i Breiðdal, notaði ég tækifærið og skokkaði smávegis, ég hef ekki enn gert upp við mig hvort ég hlaupi hálfmaraþon. Veðrið var eins og best verður á kosið og fuglarnir sungu fyrir mig. Mér fannst það merkileg upplifun að hlaupa í þessum dal sem er að tæmast af fólki, áður fyrr var þar svo mikið líf og ungu mennirnir spiluðu stundum fótbolta á Eyrunum. 

Ósjálfrátt fór ég að hugsa um hvernig væri hægt að stuðla að því að byggð héldist í þessum fallega dal og og ósjálfrátt fór ég að hugsa um forsætisráðherra, þetta er nú einu sinni hans kjördæmi. Hugurinn er svo frjáls og óheftur þegar maður skokkar.  Og allt í einu sló þeirri hugmynd niður, að ég myndi bara eftir einum manni sem hefði áður ætlað leys fjárhags og byggðavanda ríkis með nauðungarflutningum á fólki. Samtímis hugsaði ég, það er ekki rétt að hugsa svona, þér væri nær að hugsa eitthvað uppbyggilegt. Ekki segja nafnið, hugsaði ég. 

Það er gott að hugsa og skokka og um leið og ég slökkti á nafninu sem ekki má segja, vissi ég hvað forsætisráðherra ætti að gera fyrir kjördæmið sitt. Hann á auðvitað að bæta netsambandið. Af hverju bætir hann ekki netsambandið? Fólk er lokað inni.  

Það er gott að hlaupa í Breiðdalnum og tveir af bestu langhlaupurum ÚÍA eru úr Norðurdal eins og ég en það var fyrir mína skokkaratíð. Fuglarnir hafa sjálfsagt sungið líka fyrir Guðmund Jónsson frá Þorvaldsstöðum og Þóri Bjarnason frá Dísastaðaseli þegar þeir hlupu. 

Ég er viss um að fuglarnir myndu líka syngja fyrir ráðherrann ef tæki sig til og skokkaði í kjöridæminu sínu og þá fyndi hann eflast betri lausnir.