Það er ekki nóg að fórna peði!

Strax og það var ljóst að það stæði til að munstra hinn tiltölulega póliskt óreynda formann Framsóknarflokksins í stöðu forsætisráðherra vissi ég að þarna var í gangi pólitískt spil sem allir myndu tapa á. Samstarfsflokkurinn, sem hafði í raun meira fylgi á bak við sig, sá sér leik á borði að nýta tækifærið og vinna að hagsmunamáli sínu, að þjóna umbjóðendum sínum. Þeir láta að því liggja að þeir leggi áherslu á að byggja upp og styrkja atvinulífið en eru í raun að fyrst og fremst að tryggja hag fjármagnseigenda. Og þetta gerir ríkisstjórn öll í skjóli manns, sem er raun peð en veit ekki af því.

Fjármálaráðherra  hefur orðið vís að því að hygla frændgarði sínum og hann er líka á listanum fræga um fólk sem er að hlaupast undan merkjum sem ábyrgir þegnar. Það er í mínum huga smærra mál en vanræksla hans í starfi. Þar á ég við beint niðurrif á mikilvægum stofnunum sem þjóna hagsmunum almennings. Það er í hans verkefni að afla fjár til að reka þetta þjóðfélag fyrir fólkið í landinu. 

En skákin er ekki búin. Ég kann ekki mikið í skák, lærði þó mannganginn á unga alri.  Mig minnir að peð sem kemst alla leið upp í borð mótkeppanda verði drottning. Voldugasti maður taflsins.

Staða þessa undarlega máls nú er sú, að nýju peði hefur verið teflt fram og það er kominn alveg upp í borð andstæðingsins, sem ég held að sé þjóðin. Staðan peninga-greifanna styrkist. 

Það er greinilega þörf á fleiri stórum mótmælafundum.

Myndin er af babúsku sem felur inn í sér leiðtogana í stóru landi.