Baráttudagur kvenna: Hugsað á leiðinni Blönduós-Reykjavík

Í gær, áttunda mars, var ég á leið heim úr stuttri heimsókn til Norðurlands, nánar til tekið  Blönduóss. Ég fann að mér stóð ekki á sama um að geta ekki tekið þátt í hátíðahöldum og baráttufundum dagsins. Ég ákvað því að vera með stöllum mínum í anda og hugsa til húnverskra baráttukvenna. Sú fyrsta sem í hug mér kom var Bríet Bjarnhéðinsdóttir (f. 1856) í Haukadal en ólst upp að Böðvarshólum í Vesturhópi. Það var fagurt að horfa inn til Vatnsdalsins og út til Vesturhópsins í glampandi sól, þar sem ég sat í hlýjum og þíðum og hlýjum strætó.

Næst kom mér í hug Björg Þorláksdóttir, fædd 1874 að Böðvarshólum í Vesturhópi (Tók ættarnafnið Blöndal við  giftingu).  Hún var fyrsta íslenska konan til að taka doktorspróf.

Loks varð mér hugsað til Elínar Briem, fædd 1856. Hún er að vísu ekki fædd í Húnaþingi, heldur Eyjafirði en hún átti þar merkan starfsferil, var skólastýra Kvennaskólans í Ytri-Ey.  Ég hafði í ferð minni skoðað Elínarstofu, sem sett hefur verið upp í húsi Kvennaskólans á Blönduósi. Það var góð leið til tímaflakks að dveljast þar um stund.

En úr því ég er farin að segja frá þessari ferð finnst mér við hæfi að geta þess að báðar leiðir, norður og suður, las ég (hlustaði á)  bók Ólínu Kjerúlf Þorvarðardóttur, Brennuöldin. Mögnuð bók.

Á leiðinni í bæinn var ég stödd í kaflanum um galdrafólk í munnmælum. Í framhaldi af því varð mér hugsað til Ólínu og fann ósjálfrátt til léttis, því mér fannst sem að á tíma galdraaldar, hefðu konur eins og hún verið líkleg fórnarlömb.

Meira um hana þegar ég hef lokið lestrinum.

Myndina tók ég í dag af ísmyndunum