Skúli fógeti

Sagan um Skúla fógeta eftir Þórunni Jörlu Valdimarsdóttur var ljúfur lestur. Ég las hana eins og skáldsögu. Spennandi skáldsögu. Áður en ég settist við tölvuna til að gera upp hug minn, gera tilraun til að ná utan um efni bókarinnar, dró ég fram Íslandssöguna sem ég lærði á sínum tíma, ÍSLANDS SAGA  þriðja hefti eftir Jónas Jónsson. Já, þetta stemmir nokkurn veginn hugsaði ég og það gladdi mig. Nema kvennamálin og drykkjuskapurinn, enda ekki börnum bjóðandi.

En auðvitað er bók Þórunnar fyllri. Hún kannar heimildir, skoðar aldarhátt, setur í sögulegt samhengi og síðast en ekki síst tekur hún skáldlega spretti. Hún málar upp myndir um hvernig þetta   hefði getað verið EF. Ég elska þessa spretti eða hopp. Ég sé Þórunni fyrir mér hoppa.

Saga og fræði

Ég veit að ég á eftir að lesa bókina aftur og einbeita mér betur að sagnfræðinni. Hvernig ar þetta eiginlega allt saman á þessum líklega hörmulegasta tíma Íslandssögunnar? Þórunn hefur áður skrifað bók um Snorra á Húsafelli (1710 til 1803). Hann og Skúli (1711-1894) voru nánast jafngamlir. Skúla bregður fyrir í bók Þórunnar um Snorra en ekki öfugt enda sagan á háu embættismannaplani.

Aldarfar

Það er oft erfitt að horfast í augu við fortíðina vegna hörmunga af mannavöldum. Það er sárara að horfa upp á þær en hörmungarnar sen sem óblíð náttúra og óhöpp ollu. Í gömlu Íslandsögunni minni, sem mér fannst svo skemmtileg, er lítið talað um aftökur og píningar á vesalings fólkinu. En svona var aldarhátturinn og Skúli var í ábyrgðarstöðu. Ég er nýbúin að lesa bók Bergsveins Birgissonar, Lifandi lífslæk. Lýsing hans á eymd fólks á þessum árum er himinhrópandi. 

Lokaorð

Ég var hrifin af bók Þórunnar og ætla að endurlesa hana fljótlega. Hún er efnismikil og þétt og mér finnst hún hefði mátt vera lengri og Þórunn hefði mátt fara oftar á flug. Ég hefði líka haft gaman að hafa tilvitnanir aðgengilegar og ekki þurfa að fara á netið til að vita hvert vitneskjan er sótt.