27.10.2014 | 13:33
Piparkökuhúsið: Carin Gerhardsen
Oft les ég bækur sem vinir mínir rétta að mér og segja ,,þú verður að lesa þetta". Í þetta skiptið var mér. ,,Þetta væri spennandi glæpasaga í anda Agöthu Christie. Ekki þessir drykkfelldu, geðstirðu lögreglumenn og bara lýsingar á venjulegu fólki", sagði vinkona mín.
Þetta er vissulega rétt hvað lögregluna varðar. Lögregluforinginn var fjölskyldumaður um helgar og lét sér annt um konu og börn. En fólkið í forgrunni glæpsins er ólíkt persónunum hennar Agötu, þetta er ruslaralýður.
En það var ekki það versta við bókina heldur hitt að persónurnar og þar með mótífið var ótrúverðugt. Á móti kom að bókin var spennandi.
Það var mikil illska í þessari bók og lítið um notalegheit. Þá vil ég frekar lesa bækur þar sem þjónustu stúlkan kemur inn með morgunverðarbakkann og dregur frá gluggatjöldin í herberginu ,,mínu".
Æ, þessir fátæklingar.
Hér eftir mun ég bara lesa góðar bækur um sæmilega stætt fólk.
Bloggar | Breytt s.d. kl. 13:39 | Slóð | Facebook | Athugasemdir (0)
Bloggfærslur 27. október 2014
Um bloggið
Bergþóra Gísladóttir
Nýjustu færslur
- 20.10.2023 Um Torfhildi Hólm
- 12.10.2023 Gráu býfugurnar hans Andrej Kurkov
- 29.6.2023 Tugthúsið
- 19.6.2023 Það er svo gaman að vera vondur
- 18.6.2023 Ferð til Skotlands og Orkneyja
Færsluflokkar
Tenglar
Baráttusamtök
Vinir og vandamenn
Bloggvinir
Heimsóknir
Flettingar
- Í dag (24.4.): 11
- Sl. sólarhring: 14
- Sl. viku: 69
- Frá upphafi: 187172
Annað
- Innlit í dag: 8
- Innlit sl. viku: 57
- Gestir í dag: 8
- IP-tölur í dag: 8
Uppfært á 3 mín. fresti.
Skýringar